Waor bint de wieken
van vrogger ebleven
zoveul water
um oons huus
a’k mien ogen slute
vuul ik weer de angst
op mien kleine fietsie
mus ik der bij langs
zwiemelnd en zweiend
was ’t slim uutkieken
mit zien dreiend
want in de wieke
zat de bullebak
wussen ze oons te melden
en as die oe te pakken kreeg
koj het nooit meer naovertellen
het water mus vurt
en maakte plekke
veur geasfalteerde wegen
mar toch koom ik
in gedachten
die bullebak steeds weer tegen