Gedichten

Vincent

Sterre, sterre nacht
Varf oen kuunstwark blauw en gries
Starend aover ’t Olde Diep
Mit ogen die ’t duuster van mien ziel herkend
Schaduwen in de bomen
Schets oen angst uut bange dromen
Laot de wiend in ’t water stromen
In warme kleuren in zijdezacht contrast

En nou snap ik pas,
wat ie prebeerden te zeggen tegen mij
En hoe aj vöchten tegen oen raozernij
Mar ’t kwaamp steeds dichterbij
Ze wolden niet luustern. Zij wussen echt niet hoe
Misschien doet ze dat noe

Sterre, sterre nacht
Zunnebloemen die helder braand
Witte wieven op ’t plattelaand
As waren Vincent zien ogen van porselein
Kleuren van satijn
Spaarbaankbos in duusterzwart
Verweerde koppen, olde smart
Asof ‘t petret van de schilder zölf was

En nou snap ik pas,
wat ie prebeerden te zeggen tegen mij
En hoe aj vöchten tegen oen raozernij
Mar ’t kwaamp steeds dichterbij
Ze wolden niet luustern. Zij wussen echt niet hoe
Misschien doet ze dat noe

En al was ’t volk slecht toen
Ie kunden daor niks tegen doen
En zo wörd oen haop een zwaore vracht
In die sterre, sterre nacht
Gaven ie oen leven zoas geliefden vake doet
En ik had oe kunnen zeggen toen Vincent:
De tied was nog niet toe an iene zo kleurriek zoas oe

Sterre, sterre nacht
Zölfpetret an lege muren
Boerinne kaokt op vlammende vuren
Mit ogen die alles ziet mar nooit vergeet
As de vrumden mit wie aj eet
De herders an ‘t schaopen scheren
En törfstikkers in grauwe kleren
’t Broene gold bedekt deur heidemeren

En nou weet ik pas,
wat ie prebeerden te zeggen tegen mij
En hoe aj vöchten tegen oen raozernij
Mar ’t kwaamp steeds dichterbij
Ze wolden niet luustern. Nee, dat deuden ze nooit
Misschien doet ze dat ooit …

Hemmeltied

Der bint van die dagen dan vuul ik ’t knagen

’t kriebelt en jokt mij in d’hoed

’t Veurjaor hangt zwaor, mien huusie mut klaor

hemmeltied raost deur mien bloed

 

Oh herig, oh herig, wat is alles smerig

mien roeten, ik magge mij schamen

de zunne schient fel, ’t is kommer en kwel

ik stortte mij eerst op mien ramen

 

Mit sponse en wisser wordt alles weer frisser

temiensten: ‘t is een begun

zit mien klussie der op, he’k wat aans in mien kop

al wo’k liever stoppen a’k kun

 

Ik vuule mien haanden ontiegelijk braanden

de spinnenrag vlög mij um d’oren

waor is nou mien ragger, ik vuule mij bagger

lao’k eerst ies die biesten vermoorden

 

Koom’k in de keuken, word mien plan weer ebreuken

die kassies die liekt ja wel broen

de gevarfde kleuren op mien roomwitte deuren

zij liekt in ’t niks meer op toen

 

Ik griepe wat water en een klein beetie later

is de vriezer inienen de pineut

’t Ies dat der zit mak de inhold te wit

nou bin’k ok nog diepvriestechneut

 

Ik poetse en knalle, constant as een malle

’t kriebelt en jokt mij in d’hoed

de klussen waren zwaor, mar mien huus is weer klaor

en hemmelen veur een jaor uut mien bloed

 

 

Vakantie

Zoek de zon in al je dagen

waai de wolken uit je lucht

Vul jouw koffer vol met dromen

keer er met een hoop terug

 

Jaag het nieuws maar van je netvlies

wend je af van drift en nijd

Kus de rust, omarm de stilte

groet de gaten in je tijd

 

Dans de zorgen uit je zinnen

zet de wekker op absent

Nip de nectar uit de zomer

en GENIET van DIT moment

Wat een geluk

Gelukkig zijn maakt mij soms bang

geluk duurt nooit een leven lang

was het maar waar

 

Het is heel vaak een kort moment

dat ik volstrekt gelukkig ben

nooit eens een jaar

 

En wil geluk dat ik het ben

en dat gevoel opnieuw herken

dan kan dat stuk

 

Dan ben ik blij dat ik het vang

en voel ik het een tijdje lang

dat is geluk

 

Jouw stem

 

Snij de stilte dwars doormidden

merk ’t mikpunt van je doel

wek de woorden van je zwijgen

geef geluid aan je gevoel

 

Schroef de schroeven van je angsten

breek het bouwwerk van je pijn

pak pionnen van het machtsspel

scheidt de waarheid van de schijn

 

Voeg wat flinkheid aan je vechten

haal de remming van je rem

schud de schaamte van je schouders

weet: Je wapen is je stem

Winterkoning

’t Noorderlocht en Koning Winter

deuden lèèstdaags toch zoiets mals

vanof heur witte wolkenbaankie

daansten zij een Weense wals

en zij glierden en zij gleden

en zij glisten winterhard

zodat alle wolkenvlokkies

onderuut kwamen, hiel apart

 

De lentetied kun ’t niet anzien

zij bedacht een prachtig plan

as zij nou de zunne daanste

kwaamp daor vast’ ontdooien van

en zij glooide en zij glaanste

en zij golfde lentezacht

zodat alle wolkenvlokkies

smölten deur de schitterkracht

 

Alle bloembollen daor beneden

zungen een lentegruun couplet

opgewekt kwamen zij naor boven

bleuzen zunnig heur trompet

en zij gruiden en zij bluiden

en zij fleurden in bonte kleur

zodat een woeste Koning Winter

zich verslèuk in D-mineur

Voor jou

Ik verwarm je met mijn woorden

zoen met zinnen jouw gezicht

stuur een luchtkus in een appje

zing een digitaal gedicht

 

Nu ik jou niet mag omarmen

en omhelzen evenmin

strooi ik liefde met mijn letters

met mijn hart er tussenin

 

Ik omarm je met mijn knuffels

wel Online en dus Legaal

zo wil ik jou mijn warmte sturen

maar steun je liever weer normaal

 

Veurjaorsschoonmaak

Veeg de vloer’ an mit oen twiefels

schrob de scharven van oen vrees

Wis de webben uut oen angsten

speul de spiegels van oen geest

 

Schrap de zinnen uut oen zorgen

pries oen betere helfte goed

Haal de bessem deur benauwdheid

stik ’t locht an in oen moed

 

Striek de volden uut oen fronsen

kus de onrust van oen plan

Poets de passie in oen dromen

dan kun ie de wereld an

 

^^^^

^^^^^^^^

Karstgemis

KarstMIS!  KarstMIS!

Wat een gezellig feest,

allent is Karst umme te vieren

mar missen doe’k dan het meest

want missen mit de Karst, is arger as normaal

‘k vuule dan nog meer as aans, wij bint nooit meer totaal

Y

B

H