Op ‘t moment da’k mien oranje Opel Kadettie instappe, wee’k het al. Ik kome te late. Ik hebbe aover twintig minuten een ofspraok bij de tandarts. Mar dat gao’k nooit halen. Van de ingeholden spanning druk ik mien kaken zo stief op menare da’k der koezenzeerte van kriege. Dat komp der nou van. Ik wete wel zeker da’k dizze controle niet zonder gatties zal deurkomen. En aans zal de tandarts mij uut grammieterigheid wel flink under haanden nemen.
Gestrest drei ik de sleutel umme in het contact en mit een peute gas schiete ik de straote op. Intied a’k mien ogen strak op de weg veur mij holle, doe’k op gevuul een cassettebaandtie van Normaal in de speuler. Al mu’k dan wel verrekte opschieten, ik wille onderweg wel graog mooie muziek heuren. De rauwe stemme van Benny Jolink zingt mij toe ‘…wij doet ’t niet sloom, wij doet ’t ruig …’. En umda’k dat best wel toepasselijk viene, zet ik de volumeknoppe op tiene en drukke het gaspedaal nog wat wieder in.
Vergimme, springt het stoplocht ok nog op rood. Zuj net zien. Altied aj haost hebt, hej van alles tegen. Gejaagd hol ik het gas inedrokt umme mar zo snel as meuglijk weg te kunnen rieden. In mien achteruutkiekspiegel zie’k de uutlaotgassen wild naor bòven daampen. Naost mij stiet een dikke auto. Een BMW geleu’k. Een man mit gries haor zit achter het stuur en an zien kop te zien is hij al net zo geïrriteerd as ikke.
As het stoplocht op gruun springt, vliég ik veuruut. De vent naost mij döt hetzölfde, zodat wij binnen de kortste keren naost menare riedt. Dat veult niet goed. Umme de BMW veur te blieven, trap ik mien gaspedaal nog dieper in. ’t Is net asof Benny ok viend da’k gaank op de lolly murre holden. Hij zingt zien ‘… gewoon deurdondern …’ mit op de maote van mien schakelen.
De snelheidsmèter van mien auto löp inmiddels op naor ongekende hoogtes. Veur mien karregie dan welteverstaon. Ik rieë bijna 100 op een weg waor a’k 80 magge. Gelokkig mar dat der niet veule volk an pad is. De BMW dök iniens naost mij op en ik zieë de man in het veurbijgaon evenpies grijnzend naor mij kieken. Ik veule mij plotseling een vreselijk dom kuken. Wat dènkt hij wel niet mit zien dikke karre. Ik hebbe dan wel een old Kadettie, mar daor kan’k nog best mit uut de voeten. Ik zal hum wel iens evenpies een poepie laoten roeken.
Ik drukke het gas noe zo wied as meuglijk in. Mien rogge wordt strak tegen mien stoel anedrukt en ik veule een druppeltie zwiet bij mien nekke langes lopen. Het valt nog niet zo veule mit umme de BMW in te halen. Intied a’k naost hum rieë kiek ik hum triomfantelijk lachend an. Wat bin’k trots op mijzölf. Dat he’k toch mar mooi eflikt. Ik bin hum veurbij…
Lauda dènkt daor warschienlijk een beetie aans aover. Want veur a’k der arg in hebbe, zie’k hum iniens weer naost mij rieden. Wat zuw noe kriegen? Hier wo’k noe zo barre verniendig van… ik laote mij niet weer inhalen. Kom op zeg! Grammietig trap ik mien Opeltie vanneis op zien starte. Mien harte jag mij deur d’hoed en de motor loeit deraover. Ik zieë de keerl naost mij noe keihard lachen. Hij hef der lol in zo te zien. Nou ikke ok! Ik lusse hum rauw. Hij in zien popie-jopie auto.
Het gevecht umme de eerste plekke gef hij jammergenogt niet zo gauw op. Integendeel, kan’k wel zeggen. Hij blef net zo hard as mij scheuren, zodat wij een paar minuten stief naost menare aover de weg dendert. Wij liekt wel coureurs op een racebane. De aandere weggebrukers negerend, rieë wij oons eigen parcours.
Ik murre noe wel stoppen, want Lauda manoeuvreert zien bolide veur miendes. De kolde rillings loopt mij aover mien rogge a’k een paar lange bienen de auto uut zieë slingeren. Binnen twei passen stiet hij naost mien autoraampie, die a’k noe langzaam naor beneden dreie. Wat zöl hij noe toch van mij willen?
‘Zoooo…’, begunt hij, ‘jij bent een snelle dame!’ Zien grote haand gledt zien binnenbuuse in. Och, ja heur. Ziej noe wel. Daor pakt hij zien bonnenboekie al. Nou bin’k straks te late bij de tandarts en he’k nog een dikke bekeuring ok. Ik har hetzölfde wel edacht. Mar in plaots van zien boekie te pakken, grep hij twei briefies uut zien jasse.
‘Kijk ‘ns snelle dame, ik heb hier twee vrijkaartjes voor jou voor het circuit in Zandvoort, wie weet steek je er nog wat van op.’ Tiedens Benny zien leste ‘… dat is deurdondern…!’ kiek ik de keerl kats veraldereert achternao as hij terogge löp naor zien BMW. Veur mien ofspraok bij de tandarts koon’k nog wel op tied, mar ik staore noe wel evenpies gloepens onneuzel mit mien spreekwoordelijke bek vol taanden!