Ode An Mien Moe

 

En nog kan’k oe zien staon

al he’k mien ogen dichte

zo wied vurt hier vandaon

warmdruppelt braandt een traon

traog op mien gezichte

En nog kan’k oe zien staon

 

Mit schölk en schörreldoek

waj altied in de weer

de keuken en de does

wördden steeds weer opepoetst

ontdaon van stof en smeer

Mit schölk en schörreldoek

 

Soms vuul ik nog oen narms

zorgzaam en steunzachte

troostend umme mien lief

as een vertrouwd verblief

een kostbare gedachte

Soms vuul ik nog oen narms

 

Och, as ik toen iens wus

dat ie ooit vurt zölden gaon

en ikke wieder mus

nooit meer oen zwei of kus

mien lèven zöl stille staon

Och, as ik toen iens wus