Auteur: yvonnebijl

BELANGRIJKE TITEL

Er is een woord

hij is heel klein

ik kreeg hem

van mijn ouders

Er is een woord

ik mocht het zijn

ik kreeg hem

op mijn schouders

Dat kleine woord,

een grote gift

ik werd het

onbewust

Dat kleine woord

ik mocht het zijn

jouw kleine

grote Zus

IN DE WAR

Soms weet ik niet dat ik weet dat ik soms ineens iets niet weet

Omdat ik dan ineens vergeet dat ik soms ineens iets vergeet

En wat ik daarnet nog wist

meteen weer wordt gewist

soms weet ik dat

maar

soms vergeet ik dat!

VEURBIJ DE TIED

Soms rie’k ’s aovends naar huus langs oen thuus

en kieke dan altied evenpies opzied

ik wete da’k achter de dichte gerdienen

oen bekende gezichte zal vienden

deurleefd deur jaoren verdriet en zorgen

ekregen deur gistern, of de dag van morgen

zittend in oen stoel starend naor … waornaor?

middenin oen gevuul varend, vurt van daor

 

en a’k dan ’s aovends zo langs oen huus rieë

en oe achter de dichte gerdienen zieë

vuul ik mij altied zo bezwaord en schuldig

waorum he’k zo’n haost en bin’k zo ongeduldig

de tied jag mij op, ik scheure langs oen thuus

’t giet langs oe hin, mar ik wille rap naor huus

heb zoveule te doen, mien leven wacht op mij

en ie zit achter oen gerdienen. Zo ver weg, zo dichtbij!

 

^^^^

^^^^^^^^

Karstgemis

KarstMIS!  KarstMIS!

Wat een gezellig feest,

allent is Karst umme te vieren

mar missen doe’k dan het meest

want missen mit de Karst, is arger as normaal

‘k vuule dan nog meer as aans, wij bint nooit meer totaal

Y

B

H

Ze weit deur de bos

zonder wiend zonder bomen

ze zingt in een taal

zonder zinnen zonder woorden

 

Ze rolt as een golf

zonder kust zonder kaante

ze schrouwt in heurzölf

zonder schroom zonder schaamte

 

Ze schreit lege ogen

zonder snik zonder traonen

ze reist deur de tied

zonder komen zonder gaon

 

De zinne ‘ze rolt as een golf zonder kust zonder kaante’ komp uut een gedicht van Rieks Siebering en was onderdeel van een opdracht van de schriefwarkgroep in Beilen.

 

Ik herken oe in mien ogen

in mien haor oen zelfde slag

zölfs de koelegies in oen wangen

bint hetzelfde as ik lach

 

Ik herken oe in mien praoten

in mien doen en in oen laoten

 

Steeds herken ik meer in oe

steeds een beetie meer mien moe

 

Als je soms de taal vergeet

waarmee je bent geboren

als je geleidelijk aan niet weet

wat te doen met woorden

 

Als je soms een ding niet weet

die je altijd hebt geweten

als je geleidelijk aan vergeet

dat je steeds meer gaat vergeten

 

Vergeet jij straks dan ook mijn naam

die jij mij hebt gegeven

weet jij niet meer van jouw bestaan

wat is dan nog het leven