Sterre, sterre nacht
Varf oen kuunstwark blauw en gries
Starend aover ’t Olde Diep
Mit ogen die ’t duuster van mien ziel herkend
Schaduwen in de bomen
Schets oen angst uut bange dromen
Laot de wiend in ’t water stromen
In warme kleuren in zijdezacht contrast
En nou snap ik pas,
wat ie prebeerden te zeggen tegen mij
En hoe aj vöchten tegen oen raozernij
Mar ’t kwaamp steeds dichterbij
Ze wolden niet luustern. Zij wussen echt niet hoe
Misschien doet ze dat noe
Sterre, sterre nacht
Zunnebloemen die helder braand
Witte wieven op ’t plattelaand
As waren Vincent zien ogen van porselein
Kleuren van satijn
Spaarbaankbos in duusterzwart
Verweerde koppen, olde smart
Asof ‘t petret van de schilder zölf was
En nou snap ik pas,
wat ie prebeerden te zeggen tegen mij
En hoe aj vöchten tegen oen raozernij
Mar ’t kwaamp steeds dichterbij
Ze wolden niet luustern. Zij wussen echt niet hoe
Misschien doet ze dat noe
En al was ’t volk slecht toen
Ie kunden daor niks tegen doen
En zo wörd oen haop een zwaore vracht
In die sterre, sterre nacht
Gaven ie oen leven zoas geliefden vake doet
En ik had oe kunnen zeggen toen Vincent:
De tied was nog niet toe an iene zo kleurriek zoas oe
Sterre, sterre nacht
Zölfpetret an lege muren
Boerinne kaokt op vlammende vuren
Mit ogen die alles ziet mar nooit vergeet
As de vrumden mit wie aj eet
De herders an ‘t schaopen scheren
En törfstikkers in grauwe kleren
’t Broene gold bedekt deur heidemeren
En nou weet ik pas,
wat ie prebeerden te zeggen tegen mij
En hoe aj vöchten tegen oen raozernij
Mar ’t kwaamp steeds dichterbij
Ze wolden niet luustern. Nee, dat deuden ze nooit
Misschien doet ze dat ooit …