Winterkoning
’t Noorderlocht en Koning Winter
deuden lèèstdaags toch zoiets mals
vanof heur witte wolkenbaankie
daansten zij een Weense wals
en zij glierden en zij gleden
en zij glisten winterhard
zodat alle wolkenvlokkies
onderuut kwamen, hiel apart
De lentetied kun ’t niet anzien
zij bedacht een prachtig plan
as zij nou de zunne daanste
kwaamp daor vast’ ontdooien van
en zij glooide en zij glaanste
en zij golfde lentezacht
zodat alle wolkenvlokkies
smölten deur de schitterkracht
Alle bloembollen daor beneden
zungen een lentegruun couplet
opgewekt kwamen zij naor boven
bleuzen zunnig heur trompet
en zij gruiden en zij bluiden
en zij fleurden in bonte kleur
zodat een woeste Koning Winter
zich verslèuk in D-mineur