Vliesdunne muren

 

Het huus van mien va

is een kamer

geliek an zien buren

mit muren zo mu en dunne

as spinnerag en lösse draoden

waor hersenspinsels huust

verstrikt en verstrengeld

in menaar eweven

 

Tiedloze gedachten

rolt op en golft neer

as zolte korrels van zaand

mitevoerd deur de zee

tot gestolde geulen

natglaanzend op ‘t straand

gien gistern en morgen meer

waorveur nog zorgen

 

Ik strekke mien narms uut

umme de tied buten te sluten

te vertraogen en te verjagen

intied hij wacht

vergriesd en verkalmd

op zien leste uren

die hum lös scheurt van mij

deur vliesdunne muren