Als je soms de taal vergeet
waarmee je bent geboren
als je geleidelijk aan niet weet
wat te doen met woorden
Als je soms een ding niet weet
die je altijd hebt geweten
als je geleidelijk aan vergeet
dat je steeds meer gaat vergeten
Vergeet jij straks dan ook mijn naam
die jij mij hebt gegeven
weet jij niet meer van jouw bestaan
wat is dan nog het leven
Waor bint de wieken
van vrogger ebleven
zoveul water
um oons huus
a’k mien ogen slute
vuul ik weer de angst
op mien kleine fietsie
mus ik der bij langs
zwiemelnd en zweiend
was ’t slim uutkieken
mit zien dreiend
want in de wieke
zat de bullebak
wussen ze oons te melden
en as die oe te pakken kreeg
koj het nooit meer naovertellen
het water mus vurt
en maakte plekke
veur geasfalteerde wegen
mar toch koom ik
in gedachten
die bullebak steeds weer tegen