Der waren ies een paar Boeren op Zeuk naor een Vrouw
iene daorvan was Riks, een Handsome boer uut Drenthe
hij kreeg de minste brieven en besliste dus gauw
want hij zat donders verlegen um een assistente
het liefste wol hij iene mit de neudige Know How
En iene die wel van anpakken wus
En een knapperd. Die zöcht hij ja. Dus!
Vief vrouwen gungen veur het Dolce Far Niente
mar in Canada zagen zij al rap gries en grauw
in die kale vlakte leek het nog lange gien lente
Riks zee: ‘Gao mar wat harder an de sjouw
en blief niet te lange zitten op oen krente’
Hij zöcht de iene nao de aandere klus
En een knapperd. Die zöcht hij ja. Dus!
Riks verwarmde worsten, in de kachel veur de schouw
‘Aj ze roekt, dan bint ze Very Excellente’
Catherina piepte mit heur hoge stemmegie “Now. Now’
mar zij was dan ok de ultieme voedingsconsulente
en deskundige op het gebied van de strakste Highbrow
Zij had der verstaand van en zee hoe het mus
En een knapperd. Die zöcht hij ja. Dus!
Helaas veur de vrouwen was het geleuf een daonige concurrente
Riks zee dat pas veule later en dat was wel wat flauw
Marit was de ienege die der wat mit had en was ok nog een consequente
bij mijnheer pastoor vund zij troost en teunde zij berouw
mar Riks vund het niks en vlèug in de armen van een studente
Een Canadees maagie, waor hij noe geregeld mit kust
En een knapperd. Die zöcht hij ja. Dus!